اوایل سال 1401 بود که شروع به پرورش ایده‌های استودیو گرافیکی‌ام کردم، از همان آغاز تا اواخر سال 1402 که فعالیت های پیش از تولید را آغاز کردم در جستجوی یک نام بامسما و معنادار بودم. من از قبل  دامنه‌ای داشتم به اسم sefiroth.com که ابتدا قصد داشتم برای استریم و فعالیت گیمینگ از آن استفاده کنم. اما وقتی آن ایده را کنار گذاشتم (به دلیل یک بیماری چشمی که دیگه مانع از ادامه ی آن ایده میشد)  گفتم فعلا از این دامنه برای  برای سایت تمرینی استودیو   گرافیکی استفاده می کنم تا بلا استفاده نماند ، یک روز موقع فکر به یک نام مناسب برای استودیو ، یکدفعه  جرقه‌ای در ذهنم زده شد:

چرا همین “سفیروت” اسم استودیو ی من نباشد؟

خب سفیروت شرور بود و نام مناسبی نبود . شروع به تحقیق درباره ی معنای خود اسم سفیروت کردم، و اینجا بود که واقعاً شگفت‌زده شدم. سفیروت، در اصل نام مجموعه‌ای از ده صفت یا تجلی خداوند در آفرینش جهان است. مفهومی عمیق و عرفانی که ریشه در سنت‌های باطنی دارد.

برای من که همیشه به دنبال پیوند بین فلسفه، هنر و نظم در طراحی بودم، این اسم به‌طرزی عجیبی ، کامل و برازنده یک استودیو ی گرافیکی بود.  همیشه هم جلوی چشم من بود ولی بهش توجه نمی کردم . از آن زمان تاکنون، هرچقدر بیشتر در این مسیر قدم گذاشتم، بیشتر به این باور رسیدم که این اسم، تنها یک واژه نیست؛ بلکه پایه‌ی یک جهان‌بینی در طراحی و آفرینش بصری است.

تا امروز نیز، نتوانسته‌ام مفهومی مشابه و به این اندازه جامع، در فلسفه اسلامی، مسیحی یا حتی ایران باستان بیابم که جایگزینش کنم .